Nieuwbrief 1 (juni 2023)

Welkom terug!

Collega’s en vrienden van de VBS,

Terug van (veel te lang) weggeweest. Een nieuwsbrief van de VBS. We willen de vereniging weer nieuw leven inblazen, na een veel te lange onderbreking door onder meer corona. We hebben ons toen teruggetrokken in een kleine kern, en waren alleen nog bezig met de Vlaamse Reus en Roland Lebuf en ik keurden aanvragen voor lidmaatschap goed.
Maar het kan anders en vooral beter. Het weer in leven roepen van de nieuwsbrief is daar een mogelijkheid voor. Zo zijn alle leden op de hoogte van het reilen en zeilen, en vooral: zo bereiken we veel meer mensen. Want: de VBS heeft wat problemen en die geef ik graag hieronder mee.
Dus: welkom terug en veel leesplezier.

Diederik Van Vaerenbergh
Voorzitter VBS

Vacatures voor secretaris en penningmeester

Op de vorige Algemene Vergadering van de VBS las Roland Lebuf een verklaring voor waarin hij te kennen gaf – tot mijn grote verrassing – dat hij ‘per onmiddellijke’ stopt als secretaris. De carrière van Roland in enkele regels omschrijven, is niet mogelijk. Roland is en was iemand waar ik als voorzitter enorm op kan en kon bouwen. Ik kon alles naar hem doorschuiven en hij loste dan mijn problemen wel op. Roland nam onder meer alle praktische zaken rond de Vlaamse Reus voor zijn rekening. Ik heb één jaar, toen Roland ziek was, die taken overgenomen, en mijn waardering is sindsdien enorm toegenomen.

Het probleem is die opvolger. Het voordeel is dat de VBS als ‘feitelijke vereniging’ een medewerker als secretaris kan aanstellen, wat anders zou zijn als we een vzw waren. Bij deze dus een eerste oproep, voor wat in eerste instantie een administratieve taak is.

Maar er komt er een tweede. Herman Meersseman zoekt ook een opvolger, als penningmeester. Nog zo’n steunpilaar voor me. Had ik een financiële vraag: een mailtje naar Herman, die dan antwoordde: ‘Ik zoek het voor je uit’. Herman wil nog wel even aanblijven, maar we moeten vooruitdenken. Eeuwen gaat hij het niet meer doen, dus als er mensen zijn met enige boekhoudkundige kennis, heel graag een seintje.

Diederik Van Vaerenbergh

Afscheid Roland Lebuf

Beste vrienden,

30 jaar terug organiseerde ik als secretaris van de toenmalige Belgische Bond van Sportjournalisten de tweede Vlaamse Reus. Na Sabine Appelmans in 1992 werd Gella Vandecaveye het jaar daarop gelauwerd. Na 30 jaar dienst leek het me tijd om de secretaris-pen/pc over te laten aan een opvolger. Het is mooi geweest.

Op 19 februari 2000 vond in het Antwerpse Pershuis de stichtingsvergadering plaats van de VBS. Een gevolg van de aanpassing van de statuten van de BBS (Belgische Beroepsbond van Sportjournalisten) aan de federale staatsstructuur. De vroegere drie regionale afdelingen Oost-West, Antwerpen en Brabant, werden vervangen door één ‘vleugel’, de VBS, die toen 700 leden vertegenwoordigde. Dat waren beroepssportjournalisten, sportfotografen, cameramensen en niet-professionele medewerkers.
Dit is dus mijn afscheid van een job die ik zo lang zeer graag heb gedaan. En wat vraagt een journalist aan een wielrenner die de fiets aan de haak hangt? Inderdaad: wat is jouw mooiste herinnering?
Ik moet niet lang zoeken. De Vlaamse Reus van 2015. Een overweldigend aantal leden heeft Marieke Vervoort verkozen. Marieke had net driemaal goud gewonnen op het WK atletiek voor paralympiërs, op de 100, 200 en 400 meter. Bovendien was er op televisie een bijzonder indrukwekkende aflevering van ,,Het Huis’’ geweest, waarin Marieke haar diepste zelf blootlegde: een topatlete die moet kampen met immense pijnen. Vlaanderen stond in bewondering voor Marieke Vervoort. Wie haar alleen kende van haar rolstoelprestaties, leerde de andere kant kennen: de mens die afziet, die lijdt en desondanks topprestaties neerzet.

Op een boksmeeting vroeg Delfine Persoon me als Vlaamse Reus van 2014, wie haar zou opvolgen. Omdat ik wist dat ik haar kan vertrouwen zei ik dat het Marieke was. “Reserveer me een plaats op de uitreiking, daar wil ik bij zijn”, was haar spontane reactie. En ze voegde er ongevraagd aan toe: “Voor mij is Wielemie de grootste atlete ooit van ons land.” Mooier kan een herinnering niet zijn.

Roland Lebuf

Vervanging Roland Lebuf bij Sportspress.be

Roland Lebuf maakte als vertegenwoordiger van de VBS ook jarenlang deel uit van de Raad van Bestuur van Sportspress.be, waar hij met al zijn ervaring en zijn inzet uitgroeide tot een bijzonder gewaardeerd bestuurder. Roland besliste om ook op dat niveau de fakkel door te geven aan de jeugd. De kandidatuur van Kristof Liberloo (Het Belang van Limburg) werd door het bestuur volmondig onderschreven als nieuwe vertegenwoordiger van de VBS in de Raad van Bestuur van Sportspress.be. We wensen Kristof veel succes in zijn nieuwe rol. (RN)

Vernieuwing Vlaamse Reus

Minder dan één derde van de leden van VBS stemde voor de vorige editie van de Vlaamse Reus. Ook de belangstelling voor de feestelijke uitreiking van deze trofee blijft afnemen, met een alsmaar ouder wordend publiek. Een grondige vernieuwing van het concept van de Vlaamse Reus dringt zich dan ook op, om de belangstelling van de jongere collega’s aan te wakkeren en de trofee van een toekomst te verzekeren.

In dat verband hadden Roland Lebuf, Rudy Nuyens en Richard De Meyer eind februari al een onderhoud met hoofdsponsor Johan Goossens van XL Group Vlaanderen, die zelf ook aandringt op vernieuwing. Tijdens deze lange brainstorm kwamen heel wat ideeën op tafel, zowel wat betreft het concept van de Vlaamse Reus als wat betreft het feestgala.
Qua concept is het intussen zowel voor Johan Goossens als voor het bestuur duidelijk dat de Vlaamse Reus zich dient te differentiëren van de andere grote sporttrofeeën van het land. De voorbije jaren werd daar al werk van gemaakt, vanuit het idee dat de Vlaamse Reus een bekroning zou moeten zijn voor mensen uit de sportwereld die een verhaal hebben of die blijk gegeven hebben van een grote persoonlijkheid. Marieke Vervoort en Bashir Abdi waren wat dat betreft goeie voorbeelden, maar nog al te vaak werd de laureaat uiteindelijk toch vooral door onze leden verkozen op basis van sportieve prestaties. Ook vorig jaar was dat nog het geval met Remco Evenepoel, die ook in alle andere sportrefendums als laureaat verkozen werd en voor wie de Vlaamse Reus slechts achteraan in het rijtje kwam.

Het bestuur is gewonnen voor een vernieuwing van het concept, waarbij niet zozeer de sportieve prestaties doorslaggevend zijn, maar waarbij de Vlaamse Reus in de eerste plaats een bekroning wordt voor mensen uit de sportwereld die prestaties gekoppeld hebben aan een verhaal en persoonlijkheid. Met andere woorden: mensen die iets betekend hebben in het jaar, maar waar ook een verhaal en persoonlijkheid achter schuil gaat.
Het bestuur wil de leden van de VBS blijven betrekken bij de verkiezing, maar de uiteindelijke verkiezing zal voortaan gebeuren door een jury, bestaande uit de leden van het bestuur. Concreet zal aan de leden vanaf een tweetal maanden op voorhand gevraagd worden om elk drie kandidaten te suggereren, om de verkiezing door de bestuursjury te voeden. Voor alle duidelijkheid: niet alleen de sportmensen zelf komen in aanmerking, maar ook coaches en bestuurders met een verhaal die in het desbetreffende jaar iets essentieels verwezenlijkt hebben in de sport.

Het bestuur is eveneens gewonnen voor de vraag van sponsor Johan Goossens om meer beleving. Er wordt gedacht aan een walking dinner in plaats van een etentje met vaste plaatsen aan tafel, een afterparty, een regeling voor een voordelige overnachting en een activiteit op de ochtend na het feestgala. Het bestuur is ook het idee genegen om ex-sporters en ex-laureaten uit te nodigen, om het feestgala meer ampleur te geven. Het idee ligt ook op tafel om de uitnodiging van deze ex-sportlui te financieren met een beperkt aantal betalende VIP-arrangemenen voor bedrijven, maar daarover moet verder overlegd worden met het bestuur en sponsor Johan Goossens.

De locatie zou deze keer opnieuw de Oude Vismijn in Gent zijn, met de mogelijkheid om voor volgend jaar uit te wijken naar een locatie in bijvoorbeeld Antwerpen. Er wordt gedacht aan vrijdag 12 januari 2024, maar dat is nog niet definitief.

Johan Goossens heeft intussen zijn sponsoring voor 2023 bevestigd. Er werd intussen ook een meeting belegd met enkele jongere collega’s als Niels Poissonnier (Het Laatste Nieuws), Pieter-Jan Calcoen (Het Nieuwsblad) en Tom Boudeweel (VRT), met de bedoeling om dankzij hun feedback onze jonge collega’s veel meer bij het feestgala te betrekken.

Rudy Nuyens

De ontknoping van de titelstrijd

Drie clubs maakten tot de laatste speeldag kans op de landstitel in het voetbal. Daarbij twee ‘Vlaamse’: Antwerp en RC Genk. Toevallig verscheen recent over allebei een boek.

RACING LIMBURG, HOE MIJN CLUB RC GENK EEN HELE PROVINCIE MEE KLEUR GAF

De club van de mijn, de fusieclub van Winterslag en Waterschei, de trots van Limburg: weinig clubs in België waren de voorbije decennia zo succesvol als Racing Genk. Auteur Geert Foutré schrijft het verhaal van RC Genk in al zijn facetten: de chaotische start als fusieclub, de groei naar een topclub, de roots in de steenkoolmijnen, het uithangbord van een hele provincie, de jeugdschool, de toekomst… Hij ondervroeg talloze getuigen (spelers, trainers, bestuurders, volgers…) over waar RC Genk voor staat en wat het betekent voor Limburg. De club van de mijn, de fusieclub van Winterslag en Waterschei, de trots van Limburg: weinig clubs in België waren de voorbije decennia zo succesvol als Racing Genk. Auteur Geert Foutré schrijft het verhaal van RC Genk in al zijn facetten: de chaotische start als fusieclub, de groei naar een topclub, de roots in de steenkoolmijnen, het uithangbord van een hele provincie, de jeugdschool, de toekomst… Hij ondervroeg talloze getuigen (spelers, trainers, bestuurders, volgers…) over waar RC Genk voor staat en wat het betekent voor Limburg.

140 JAAR ROOD EN WIT

140 jaar rood en wit is een lexicon geworden waarin alle spelers werden opgenomen die tussen 1880 en de bekerfinale van 2020 minstens één wedstrijd speelden in het eerste elftal van de nieuwe landskampioen Royal Antwerp FC. Het boek is van de hand van Dirk Willocx en Michel Schepers en kreeg een herdruk na de oorspronkelijke uitgave van 2019.

Van alle 1.169 spelers tot dusver werd een digest gemaakt met statistische info en een foto.
Van de 140 interessantste spelers werd ook een uitgebreid portret geschreven. Alle spelers met meer dan driehonderd wedstrijden en/of honderd doelpunten in het eerste elftal zijn hier sowieso ook bij.
Voor de samenstelling van dit boek werden de opstellingen en doelpuntenmakers gebruikt van 4.928 wedstrijden van RAFC. Alleen zo was het mogelijk om statistieken op te maken voor elke speler die ooit minstens één minuut in het eerste elftal heeft gespeeld.

Praktisch:
‘Racing Limburg’ is verschenen bij Borgerhoff & Lamberigts en kost 24,99 euro. Het boek, met een softcover, telt 224 bladzijden.
‘140 jaar rood en wit’ is met een hardcover verschenen bij Willems Uitgevers, telt 250 pagina’s en kost 25 euro.

Diederik Van Vaerenbergh

Jan De Meuleneir onderscheidt zich

Onze collega-fotograaf Jan De Meuleneir wist zich te onderscheiden bij de AIPS Sport Media Awards. In de categorie ‘Photography Sports Action’ werd De Meuleneir door de jury van de Internationale Vereniging van Sportjournalisten gehonoreerd. Onder de vele inzendingen bemachtigde De Meuleneir een verdienstelijke achtste plaats met zijn foto ‘The Birds’, genomen in opdracht van Photo News. Hij was daarmee over alle categorieën de enige Belg die een plaats in de top tien wist te veroveren.

Helaas werden we de voorbije dagen ook geconfronteerd met slecht nieuws. Fotograaf Yorick Janssens overleed op 1 juni jongstleden op 48-jarige leeftijd, na een lange en bijzonder moedige strijd tegen kanker. Collega-fotograaf Nico Vereecken schreef volgende hommage aan Yorick. (RN)

Afscheid van collega persfotograaf Yorick Jansens

Een whatsapp berichtje op 20 januari met in drukletters “LAATSTE UPDATE” was het berichtje waar niemand zat op te wachten. “Terug lymfoom in de hersenen. De behandeling wordt bij deze gestopt. Wat me nog rest wil ik zo kwalitatief mogelijk invullen. Hopelijk kan ik nog wat mooie momenten toevoegen. Bedankt voor alles!” Dat berichtje sloot hij af met een hartje! Typisch Yorick.

Wie hem kende wist dat Yorick al enkele jaren een gevecht leverde tegen een onverbiddelijke ziekte. Lymfeklierkanker! En wat voor een gevecht. Drie chemokuren, 2 stamceltherapieën en een immunotherapie. Keihard heeft hij de strijd gevoerd tegen de ziekte die hij K. noemde. Soms was er goed nieuws maar die hoop werd telkens de bodem ingeslagen. Driemaal heeft hij het verdict gekregen dat hij niet lang meer te leven had. Nuchter als hij was, organiseerde hij zelf zijn afscheidsfeest in juni.

Maar half januari was hij uitbehandeld. De K. uitzaaiingen in zijn hoofd waren terug. Niet bij de pakken blijven zitten maar genieten van elke dag was zijn motto van dan af aan. Zeker culinair genieten. Met zijn vrouw Isolde Schoofs besloot hij op een culinaire roadtrip te trekken langs zijn Belgische en Nederlandse favorieten. “Roadtrip van ster naar ster” en “In mijn extra time wil ik genieten. Het mag Champions League zijn” waren de quotes die geheadlined stonden in de krantenartikels die verslag brachten over zijn culinaire rondreis. Alle toprestaurants werden bezocht en zijn volgers op sociale media werden getrakteerd op mooie foto’s van alles wat er op tafel kwam.

Geniet, leef en pluk de dag wanneer je gezond bent, maar ook in ziekte, was de boodschap die hij uitdroeg. Een levensgenieter pur sang. Er werden zelfs nog plannen gemaakt voor een reisje naar Ibiza in de zomervakantie, maar spijtig genoeg verloor Yorick zijn laatste gevecht op donderdag 1 juni 2023.

Wij zullen onze toegewijde en altijd optimistische collega missen. Hij was een groot voorbeeld voor velen van ons. Een unieke vriend is heengegaan.

Nico Vereecken